Nareszcie niedziela, czas rozprostować kości

Niedziela, 11 listopada 2007 · dodano: 11.11.2007 | Komentarze 22

Nareszcie niedziela, czas rozprostowac kosci po krotkiej (5dni) i lekkiej (zap. gardla) na cale szczescie chorobie. Patrze przez okno: zamowione slonce jest, wiec juz mi sie morda smieje. Wstaje, myje sie, cos jem i nie ma mnie w domu. Tym razem chce sie wybrac na polnoc. Wyjezdzam z osiedla, stoi z rowerem maly chlopiec. Ma moze 7-8 lat.
- Fajny masz rower - zauwazam.
- Tez masz fajny - odpowiada
- Eee tam fajny - mowie. Ani klimy ani abs-u. Kierownica nie ma wspomagania, a o podgrzewanym siodelku zapomnij. Zobacz, dzis by sie to przydalo. Po czym chuchnalem i ukazala sie para jak u smoka ogien. Spojrzal na mnie jak na kogos kto zamiast kasku ma na glowie maly ogrodek.
-...
- Trzymaj sie stary, i juz bylem 10 m dalej. Najpierw znajoma trasa na Viborg a potem Frederiks. Nastepnie na rondzie skrecam na polnoc. Cholera, jak dzis zimno. Slonce tak ja chcialem, ok ale zeby mroz? Mijam oszklone kaluze. Mam rekawice, ale sa cienkie i siegaja do polowy palcow. Do tego zaczela mnie bolec lewa noga. No ladnie... Ze mnie kolarz jak z kota kon pociagowy - pomyslalem. Nie, noga musi przestac bolec, nie ma innej opcji, a rece pewnie sie rozgrzeja. Nie zawracam, to by byla porazka. Na drodze umiarkowany ruch. Mam swoje pol metra szerokosci szosy i zaluje ze nie zabralem mp3. Wieje i to wlasnie w pysk. Co widze? Nie wierze wlasnym oczom. 5 m od szosy lezy wrak auta, ale jakiego... BMW. Ludzie, na razie ta marka skutecznie wygrywa z reszta swiata w pewnej dyscyplinie. Jej wlasciciele sieja najwiecej zlomow po drogach, przynajmniej w Danii. Trzy zdezelowane auta widzialem dotychczas w ciagu 2 m-cy i bylo to zawsze bmw. No comments. Teraz to z pewnoscia ktos pomysli ze mam cos do tej marki. BMW - Reszta swiata - 3 : 0 Dalszy ciag rozgrywek wkrotce. Po drodze mijam stara kopalnie wapienia. Niestety zamknieta. To juz moje drugie podejscie by ja zwiedzic. Otwarte dopiero w lutym. Jest tam tysiace nietoperzy. Przyjade w nastepne lato. Gnam dalej. Dojezdzam do miejsca gdzie juz w 1791 roku ktos wybudowal miniaturki wioski do ktorej przybylem czyli Daugbjerg. Wstepuje najpierw do tutejszego muzeum. W srodku nie ma nikogo. Mozna obejrzec stare narzedzia rolnicze. Hehe, nawet wozek dzieciecy stoi. I to jaki! mozna nim jezdzic do przodu i tylu! To za sprawa uchwytow z dwoch stron. Niesamowite. Dzieci ktore zdazyly sie w tym wozku wychowac dawno sie zestarzaly i umarly a pewnie i ich wnuki juz na emeryturze. To wersja optymistyczna. Wchodze do tutejszej kawiarni gdzie kupuje bilet by obejrzec miniaturki. Dowiaduje sie ze ta miniwioska istniala juz wczesniej, ale sie w roku 1791 spalila i odbudowano ja od nowa. Sympatyczna pani wciska mi jeszcze jakas broszurke za 5 koron i juz moge legalnie zwiedzac miniatury. Nie chce sie wierzyc, ze te domki maja az 216 lat. To przeciez male ale jakze piekne zabytki. Zazwyczaj kojarza sie nam z duzymi domami, a tu prosze malutkie budowle. Pstrykam fotki. Na tym zdjeciu widac dwa koscioly, miniaturke i ten rzeczywisty ktory stoi ok 300 m dalej. Dunczycy lubia miniaturki. Przykladem jest Legoland. Nie bylem tam jeszcze. Na wszystko przyjdzie czas. Wracam, spogladam na zegarek. 16.05 Slonce jeszcze na tyle wysoko ze tym razem mam nadzieje wrocic za dnia. Robie sobie przerwe. Otwieram termos, pije goraca kawe z mlekiem. Jestem w siodmym niebie. No to wracam. Do domu mam ok 1,5 h drogi. Po 25 km jazdy z gorki i pod gorke widze znajome domy osiedla w Karup. Patrze, prawie w tym samym miejscu znow stoi ten sam chlopiec. Tym razem bez roweru, trzyma za to malego kotka w rekach. Przystalem, juz chcialem powiedziec ze ma ladnego kociaka, ale zdazyl mnie wyprzedzic. Zatrzymuje sie...
- Tata powiedzial, ze nie ma rowerow z abs-em ani z podgrzewanymi siodelkami...
- Nie ma? Zapytalem tym razem ja zdziwiony ze nasza dyskusja ma ciag dalszy.
- Nie ma - powiedzial jakby ze smutkiem
- To moze beda...Z pewnoscia beda. I pojechalem.
Jejku, co ja nagadalem temu malcowi...