Rano wyjmuje rower a

Sobota, 24 listopada 2007 · dodano: 24.11.2007 | Komentarze 11

Rano wyjmuje rower a tu sasiad wita mnie pytaniem:
- Gdzie sie dzis wybieramy?
- Jade... szukac wiosny.
- Wiosny? W listopadzie? Chyba zimy. Zatrzymuje sie na chwile myslac zapewne ze mi sie cos pomylilo.
- Zima wlasnie sie zaczela, teskno mi juz za wiosna, jade sprawdzic czy gdzies jej nie ma - mowie.
Wydawalo mi sie ze mruknal slowo wariat, ale nie bylem pewny. Nie jest w takim razie jedynym co mnie tak nazywa... Najpierw jade na Viborg, pedze i sie smieje. Mam dzis wiatr w plecy, moge gnac jak opetany... O powrocie nie mysle. Na pewno wieczorem sie wiatr zmieni i bedzie ok - mysle zadowolony. Na drodze pusto, na trawie szron. Towarzysza mi buszujace w krzakach kosy. Probuje im zrobic fotke, ale nie maja na to ochoty i uciekaja. Nie to nie. Jade dalej, widze obok lezacy rower. Ten musi lezec od ok 2 tygodni. Gdzieniegdzie widac juz slady rdzy. Za kazdym razem jak jade widze ich conajmniej kilka. Nie wiem, dlaczego ktos je porzuca, czyzby sie na dany model obrazil ? Nadal z grubsza funkcjonuje tu zasada: Nie twoje nie dotykaj. Trzymam sie jej. Moze jednak ktos go sobie na chwile "pozyczyl" i tu oddal? Wjezdzam w las. Fajnie tu. Brakuje tylko do tej scenerii troli, krasnoludkow i innych stworzen. Zapewne wychodza dopiero o zmierzchu. Unikaja ludzi. Zaczalem wyobrazac sobie ich harce i swawole jakie urzadzaju tu wieczorem i w nocy. Nie chce mi sie jednak czekac tak dlugo. Moze w drodze powrotnej sie przyslucham? Wjezdzam do Viborga. Historyczne miasto ze znana katedra. Mnie oprocz niej zainteresowalo drzewo jablkowe. Ani jednego listka, same owoce. Przez miasto tylko przejezdzam, nie zatrzymuje sie. Nie mam czasu, tak ze po chwili widze juz tylko panorame miasta ze wspomniana katedra w roli glownej. Za miastem otwarta przestrzen. Tu dopiero wiatr mi sprzyja. Jade zadowolony. Mialem zamiar odwiedzic muzeum rowerow ale wlasnie sie dowiedzialem, ze jest zamkniete. Trzeba sie wczesniej umowic. Otworza gdy przyjdzie wiosna, informuja mnie. Acha... No trudno. Mam nadzieje ze chociaz w Klejtrup mi sie poszczesci. Jest tu rzecz godna obejrzenia. Pewien facet stworzyl na jeziorze mape swiata, z ziemi i kamieni. Wyglada to naprawde fajnie. Dojezdzam. Glucho, cicho. Pozamykane na cztery spusty.
- Kiedy tu otwieraja? Pytam sie kogos.
- Dopiero na wiosne. Odpowiada. No ladnie.
- Przyjechalem 60 km na rowerze by to zobaczyc mowie.
- Wiosna bedzie, otworza.
A niech to...Wiosna...
Robie w takim razie zdjecie jednemu z domkow w tej wsi. Jechac do tego Hobro czy nie? Zastanawiam sie. Jade. Towarzyszy mi umiarkowana ilosc aut. Pewnie i tak nic tam szczegolnego nie zobacze. Jestem troche zly. Najwazniejsze jednak ze miesnie mi sie juz na dobre rozruszaly. Ogladam krajobraz. Ladnie tu. W Hobro jest sympatyczne male centrum i widac fiord ktory laczy sie z Baltykiem. To juz niedaleko morze... Pomyslalem Od tego miejsca zaczyna sie powrot. Na liczniku wlasnie 70 km. Wyjezdzam za miasto, dojezdzam do ronda. Po drugiej stronie na poboczu widze stojace auto. Nie moge z tej odleglosci rozroznic marki. Zaciekawiony jade sprawdzic. No nie... Ktos sobie chyba ze mnie robi zarty. BMW, z przodu male wgniecenie. Stawiam porzadna skrzynke piwa jak mi ktos prawidlowo odpowie jakim cudem cztery kolejne rozbite auta jakie widzialem stojace na poboczach drog to BMW. No te powiedzmy nie jest rozbite ale tablic rejestracyjnych nie ma. Zdjecie na http://photo.bikestats.eu/7392/bmw_dania.html Od tego momentu konczy sie zabawa. Pierwszym porzadnym dmuchem prosto w twarz uswiadamiam sobie ze powrot to bedzie droge przez meke, a do domciu jakies 55 km. Wiatr niestety zapomnial zmienic kierunek a moglby. Przez nastepne kilka godzin ciemno i potem porzadny deszcz skutecznie ostudzily na pare dni moj zapal do zimowych szalenstw na dwoch kolkach. Wypijam resztki przygotowanej wczesniej herbaty (co za ulga) Zjadam do konca co mialem. Przyjechalem glodny, spragniony, zmokniety i oczywiscie zmeczony. Moge jednak napisac smialo: SPRAWDZONO, WIOSNY NIE MA.